Wszystko przez faceta!

…W drzwiach stał nie kto inny jak

- Wiktor?! – krzyknęła Hermiona kompletnie zdezorientowana. Po chwili ogarnęła się na tyle by móc się wysłowić. – Aa.. Ale co ty tutaj robisz?

- Przyjechałem na urodziny Pottera… -  Wszedł i pocałował ją delikatnie w policzek co
zdezorientowało ją jeszcze bardziej .

- Aha.. Harry jest na górze trzecie drzwi na prawo.

- Dzięki Miona!  - rzucił i pobiegł górę.

Dziewczyna poszła do kuchni, usiadła na krześle i wpatrywała się tępo w blat.

- Galopujące gorgony przed chwilą zawitał do nas Krum… - powiedziała cicho ale jednak wchodząca do pomieszczenia Ginny to usłyszała.

- Co? Czy ty powiedziałaś przed chwilą, że w tym domu teraz obecnie przebywa Wiktor Krum?

- Taak… Chyba tak – powiedziała Hermiona tępo

- I co ty tu jeszcze robisz? Musimy cię ubrać nie pójdziesz z nim rozmawiać w fartuchu w różowe kwiatki – Ginny pociągnęła ją za rękę do jej pokoju. Po chwili krzyknęła w stronę dołu.

- Mamo, dasz sobie radę w kuchni bez nas?

- Tak, tak róbcie co tam musicie – odkrzyknęła Pani Weasley

- Ginny daj spokój przerwaliśmy pisać i rozmawiać ponad rok temu, na pewno w tym czasie znalazł inną – Hermiona bardzo sceptycznie podchodziła do pomysłu przyjaciółki by zmienić się w bóstwo.

- Jak cię zobaczy to zmieni zdanie – Ruda grzebała w swojej szafie z zaklęciem zmniejszająco -zwiększającym. – Dobra, jakie masz ze sobą buty?

- Jakieś stare tenisówki, szare balerinki i czarne sandały, a  te buty, które kupiłyśmy na wesele te czerwone na obcasie rozleciały się – Ginny załamała ręce.

- I jak mam z ciebie zrobić ładniejszą dziewczynę niż jesteś skoro ty nie współpracujesz.

- Nie udałoby ci się… - Hermiona nie wiedziała jak bardzo się myliła. Wzięła czarną plisowaną spódniczkę do kolan i białą, luźną koszulę. Włożyła balerinki uznała że była gotowa. Pomimo upływu lat nadal uwielbiała długie rozciągnięte swetry i inne luźne rzeczy. Swoją szopę ujarzmiła w wysoki kucyk. Pokazała się Ginny z wesołym „Tadaaam!!!”. Ta spojrzała na nią krytycznie.  Zaczęła grzebać w szufladach nieco już zmasakrowanego biurka.

- Mam! Dała mi to Fleur rok temu. Powiedziała, że na pewno mi się to przyda – druga dziewczyna popatrzyła na niedużą walizeczkę z uniesioną brwią.

- Nawet nie podchodź do mnie z tą tapetą… Będę wyglądać jak papuga!

- Miona znam się na tym. Nie daj się prosić. Nie będziesz szarą myszką – próbowała ją przekonać Ginny. – wszyscy się malują. Niektóre dziewczyny z lepszym, niektóre z gorszym powodzeniem ale się malują.

- Nie przekonasz mnie – Hermiona tupnęła nogą.

- A Bal Bożonarodzeniowy? Wtedy miałaś makijaż, obcasy, cudną sukienkę…

- Wtedy chciałam utrzeć nosa Harremu i Ronowi, wtedy było inaczej przez jeden wieczór czułam się ładna. Dzisiaj nie ma okazji by się stroić.

- Jest! Krum przyjechał!

- …

- Miona!

- …

- Bądź bardziej kobieca! – dziewczyna wyszła z pokoju. Ginny usiadła na łóżku z westchnięciem.

Na urodziny przybył również George który na początku kolacji wstał i trzymając za rękę swoją narzeczoną ogłosił wszystkim tę nowinę. Były oklaski nawet łzy (Pani Weasley). W czasie gdy wszyscy zajadali się deserem Hermiona wstała usprawiedliwiając się chęcią przespacerowania się. Odeszła od gwaru rozmów. Usiadła na trawie i wpatrzyła się w księżyc. Wiele jej pytań pozostawało bez odpowiedzi: Co z Ronem? Co tu robi Wiktor? Jak będzie wyglądać ten rok w Hogwarcie? Czy Ginny ma faktycznie rację? Mam osiemnaście lat i nadal chodzę w rozciągniętych swetrach, czy to źle? Nagle musiała przerwać swój natłok pytań ponieważ usiadł koło niej Harry.

- Ładna noc… - zagadnął nie wiedząc jak zacząć

- Yhym

- Wy z Ronem już…

- W sumie tak, możnaby to nazwać separacją

- Aha… - powiedział Wybraniec i odwrócił się – No to ja was zostawię

W głowie Hermiony zapaliła się lampka „jakich was?”. Odwróciła się i zobaczyła idącego Kruma w jej kierunku. Popatrzył na leżące obok niej baleriny i usiadł.

- Czemu przestałaś pisać? – zapytał bez ogródek.

- O to samo mogłabym zapytać ciebie. Ostatni twój list to zaproszenie na ferie do domku w górach. A ja ci wysłałam odpowiedź potwierdzającą.

- Nic od ciebie nie dostałem. Pomyślałem, że się obraziłaś za mój nietakt, bo misja ratowania świata itp. Wysłałem do ciebie potem kilka listów, ale na żaden nie uzyskałem odpowiedzi.

Hermiona odwróciła wzrok.

- Hermiona… Wiele się zmieniło. Ty, ja, świat ale może wpadłabyś do mnie na ferie? Wznowilibyśmy kontakt? Bardzo mi ciebie brakowało. Byłaś osobą, której mogłem wszystko powiedzieć, zaufać…

- Masz rację, przestałam pisać, ponieważ czekałam na ciebie przed bramą Hogwartu, a ty się nie pojawiałeś. Myślałam że zapomniałeś albo znbazzz – końcówkę wyszeptała tak cicho że usłyszała to chyba tylko ona sama.

- Proszę?

- Myślałam, że znalazłeś inną… - powiedziała na jednym wdechu a potem spuściła wzrok.

- Hermiona! – Krum przeczesał ręką krótko ostrzyżone włosy. – Ja szalałem za tobą i zresztą nadal szaleję, jak do mnie nie napisałaś to idę do klubu i znajduję inną? Nie znajdę inteligentniejszej osoby niż ty a te puste lalunie nic nie znaczą, przynajmniej dla mnie – Wiktor wstał lekko dotknięty. – przemyśl to co ci powiedziałem to co ci udowadniałem przez trzy lata i napisz do mnie jak będziesz gotowa bona razie fffffff…. Chyba nie jesteś pewna czego chcesz – chłopak odszedł nie pozostawiając po sobie nic oprócz kolejnej ilości pytań w skołatanej głowie Hermiony Granger.

                                               *                                            *                                            *

Hermiona siedziała z podkulonymi nogami na fotelu i przeglądała Proroka Codziennego.  Akurat przewróciła na reklamy jedna z nich głosiła „ Tylko u nas 11 róg jednorożca z darmo” jednak nie patrzyła na te wszystkie reklamy z Pokątnej ani na kursy teleportacji. Jej wzrok przyciągnęła mniejsza turkusowa z wymalowanym kotem na środku. Białe napisy na kocie głosiły: „Tylko w sierpniu ostatnia szansa by zapisać się na darmowy kurs animagii. Zajęcia będą się odbywać w Ministerstwie Magii prowadzone przez Anitę Sunset od 12 do 26 sierpnia. Gorąco zapraszamy chetnych”. W sumie zaciekawiło ją to więc postanowiła zajrzeć do Ministerstwa. Ginn jeszcze spała a Ron i Harry gdzieś poszli więc nikt nie zauważy jej nieobecności. Ubrała się w dżinsowe dzwony i wzięła małą torebkę. Z przed domu państwa Weasley teleportowała się pod budkę telefoniczną żeby wejść do Ministerstwa Magii. Podała cel swojej wizyty a głos powiedział gdzie ma się udać w tej sprawie. Pojechała windą do wskazanego departamentu i zapukała do biura owej Anity Sunset. Weszła do przedsionka w którym siedziała sekretarka wpatrzona w stosik papierów.

- Ekhm… - chrząknęła by sekretarka zwróciła ku niej swój wzrok, jednak ta była zbyt pochłonięta zajmowaniem się innymi sprawami.  –Przepraszam, chciałabym się spotkać z Anitą Sunset.

- Tak? – sekretarka popatrzyła na nią z podniesioną brwią. – A co panią sprowadza?

- Chciałabym się zapisać na kurs animagii.

- Yhm – sekretarka wstała i wyszła przez drzwi za którymi było biuro Anity Sunset. Gdy przyszła rzuciła krótkie – Można wjeść.

Za drzwiami czekała na nią może trzydziestoparoletnia blondynka i czarnym żakiecie. Wstała i uścisnęła jej dłoń po czym się przedstawiła. Hermiona przedstawiła sytuację wypełniła 15 formularzy zgód wypisując je pięknym pawim piórem. Pożegnała się i wyszła. Pierwsze zajęcia miały być w poniedziałek. Wychodząc spotkała Pana Weasleya

- Hermiona! Co ty robisz w taki piękny dzień w Ministerstwie?

- Eeee… Tak właściwie to ja już wychodziłam do zobaczenia – odwróciła się i pobiegła do wyjścia. Postanowiła odwiedzić pewne miejsce. Chciała zobaczyć Tamizę i Tower Brigde. Tak dawno nie chodziła po Londynie. Stała oparta o balustradę nad rzeką gdy zaczął padać deszcz. Tak, piękny dzień naprawdę, pomyślała patrząc w zachmurzone niebo. Wstąpiła do niewielkiej kawiarni. Posiedziała tam trochę akurat by przestało padać. Nie rezygnując wcześniej obranego celu poszła pochodzić o Londynie. Wróciła kiedy zaczęło ją ssać w żołądku. Akurat weszła do domu kiedy zjawił się Pan Weasley. Po obiedzie poszła do pokoju. Nadal była trochę zła na Ginny że za wszelką cenę chciała z niej zrobić nie wiadomo co, ale w sumie w duchu przyznała że Ruda ma rację, że jest mało kobieca. Usiadła na łóżku i sięgnęła po książkę którą skoczyła kupić na pokątną (jedynie dzięki zezwoleniu). „Podstawy Animagii” i zagłębiła się w lekturę. Po 50 stronach do pokoju weszła jej przyjaciółka. Usiadła na łóżku i powiedziała jedno słowo…
------------------------------
Hej! Dwie sprawy z powodu pewnego opóźnienia spowodowanego brakiem wi fi rozdział sie nie wstawił wbrew ogólnemu przekonaniu, druga to taka że że nie wiem kiedy będzie nowy rozdzialik ale niedługo i mam nadzieję że się wam spodoba (na draco niestety musicie poczekac troszkę)
Aniołki :D